သတင်းထောက်မှတ်စု: The Who… ဖျော်ဖြေဖို့ အရမ်းအိုမင်းမသွားသေးဘူး

(SeaPRwire) –   ဘယ်သူက ရော့ခ်အင်ရိုးလ်တီးဖို့ အသက်အရွယ်ကြီးလွန်းနေပြီလဲ။ ပြီးခဲ့တဲ့အပတ်က လန်ဒန်မြို့တော် Royal Albert Hall မှာ ကျင်းပခဲ့တဲ့ The Who ရဲ့ ဖျော်ဖြေပွဲကို ကြည့်ရင်တော့ မဟုတ်သေးဘူးလို့ ထင်ရပါတယ်။ အဖွဲ့ဝင်အဓိကနှစ်ဦးဖြစ်တဲ့ အသက် ၈၁ နှစ်အရွယ် အဆိုတော် Roger Daltrey နဲ့ မကြာခင် အသက် ၈၀ ပြည့်တော့မယ့် တေးရေးဆရာနဲ့ ဂစ်တာသမား Pete Townshend တို့ ပါဝင်ခဲ့ပါတယ်။

Bob Dylan နဲ့ Rolling Stones တို့လိုမျိုး အတွေ့အကြုံရင့်တဲ့ ဂီတသမားတွေနဲ့ အဖွဲ့တွေမှာ လှည့်လည်ဖျော်ဖြေဖို့ စနစ်တကျ ပြင်ဆင်ထားပေမယ့် ဒီဖျော်ဖြေပွဲကတော့ လေးစားခံရတဲ့ UK အလှူအတွက် တစ်ကြိမ်သာ ပြုလုပ်တဲ့ ဖျော်ဖြေပွဲ (ရက်အနည်းငယ်အလိုမှာ နောက်ထပ်ဖျော်ဖြေပွဲတစ်ခု ရှိခဲ့ပါတယ်။)

ဒါကြောင့် “ အဆင်မပြေမှုတွေ” အများကြီးရှိခဲ့ပေမယ့် ရော့ခ်အင်ရိုးလ်ရဲ့ ပျော်ရွှင်စရာအခိုက်အတန့်တွေကို ပိုပြီးတန်ဖိုးထားစေပါတယ်။

ခန့်မှန်းကြည့်ပါဦး။ သူတို့ရဲ့ ပထမဆုံး ထိပ်တန်းဆယ်ခုစာရင်းဝင် သီချင်းထွက်ပြီး နှစ်ပေါင်းခြောက်ဆယ်အကြာမှာ ဒီလူတွေက အသက်အရွယ်ကြောင့် အနည်းငယ်လျော့သွားပေမယ့် ရော့ခ်ကို ကောင်းကောင်းတီးနိုင်ပါသေးတယ်။

Daltrey မှာ မှတ်မိလောက်စရာ လက်နဲ့ မိုက်ကို လွှင့်ပစ်တဲ့ ပုံစံအနည်းငယ်ရှိခဲ့ပါတယ်။ ကောင်းပါပြီလေ၊ မိုက်ကို အပေါ်ကို ပေသုံးဆယ်လောက် မပစ်တော့ဘဲ ဘေးကို ဆယ်ပေလောက်ပဲ ပစ်တော့တာပါ။

Townshend က သူ့ရဲ့ပုံစံကို လုပ်ပြခဲ့ပါတယ်။ တစ်ခါတုန်းက ရှစ်ကြိမ်ဆက်တိုက် လုပ်တာကို ကျွန်တော်ရေတွက်မိပေမယ့် အများအားဖြင့် တစ်ကြိမ် ဒါမှမဟုတ် နှစ်ကြိမ်လောက်ပဲ လုပ်တော့တာပါ။

အတိတ်မှာ ပြဿနာတွေနဲ့ ခွဲစိတ်မှုတွေရှိခဲ့ပေမယ့် Daltrey ရဲ့အသံကတော့ လျော့မသွားပါဘူး။ သီချင်းအများအပြားမှာ အသံက ကောင်းနေတုန်းပါပဲ။ “ Love Reign O’er Me” သီချင်းရဲ့ အမြင့်ဆုံးမှတ်တိုင်တွေကို အံ့မခန်း စွမ်းအင်တွေနဲ့ သီဆိုသွားခဲ့ပါတယ်။

Townshend ရဲ့ ဂစ်တာသံကလည်း Clapton ရဲ့ ဂစ်တာသံနဲ့ ရင်ဘောင်တန်းနိုင်ပါတယ်။ (Clapton လည်း အသက် ၈၀ ပြည့်သွားပါပြီ။) ထူးခြားတယ်၊ စတိုင်လ်ကျတယ်၊ အမှားအယွင်းမရှိဘူး။

The Who (နောက်ခံအဖွဲ့ကောင်းကောင်းနဲ့) သူတို့ရဲ့ အစောပိုင်း အထူးခြားဆုံးသီချင်းအချို့ကို တီးခတ်ခဲ့ပါတယ်။ အထူးသဖြင့် “ My Generation” သီချင်းက ထူးခြားပါတယ်။ (အဓိကစာသားကတော့ “ ငါအိုမင်းမလာခင် သေချင်တယ်။” ကောင်းပါပြီလေ… မဖြစ်နိုင်တော့ပါဘူး။)

နားမကြား၊ စကားမပြောနိုင်၊ မျက်စိမမြင်တဲ့ ဖျော်ဖြေရေးမှူး Tommy အကြောင်း ရော့ခ်အော်ပရာကို အနည်းငယ် ချောမွေ့အောင် ပြုပြင်ထားပါတယ်။ အကြောင်းကတော့ Daltrey က မကြာသေးခင်က သူ့ရဲ့ အမြင်အာရုံ (ကြားအာရုံနဲ့အတူ) စတင်ပျက်စီးလာပြီလို့ ဝန်ခံထားလို့ ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။

နောက်ဆက်တွဲအနေနဲ့ လန်ဒန်မှာ ဒီနှစ်နှောင်းပိုင်းမှာ ပြသတော့မယ့် ဘဲလေးဗားရှင်းကို ကြော်ငြာတဲ့အနေနဲ့ urban rock opera Quadrophenia ကို ပိုပြီးနက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း တင်ဆက်သွားပါတယ်။ ဘယ်တော့မှ မပြီးဆုံးနိုင်ပါဘူး။

ဒါပေမယ့် လူအများစုက သူတို့ရဲ့ အကောင်းဆုံးအယ်လ်ဘမ်လို့ ယူဆကြတဲ့ Who’s Next ကို အပြည့်အဝ တင်ဆက်သွားပါတယ်။ “ Bargain” ကနေ “ Baba O’Reilly” အထိ၊ “ Behind Blue Eyes” ကနေ “ Won’t Get Fooled Again” အထိ တီးခတ်သွားပါတယ်။

Synthesizer အပိုင်းတွေကို အသံသွင်းထားပြီးသား ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အဓိက “ Blue Eyes” သီချင်းစာသားမှာ အားပါတဲ့ နှစ်ယောက်တွဲ သီဆိုမှုက ထင်ရှားပါတယ်။

“ ငါ မကောင်းဆိုးဝါးတွေကို မျိုချလိုက်ရင် မင်းရဲ့လက်ချောင်းကို ငါ့လည်ချောင်းထဲထည့်လိုက်ပါ။ ငါတုန်နေရင် ကျေးဇူးပြုပြီးစောင်ပေးပါ။ ငါ့ကို နွေးထွေးအောင်ထားပြီး မင်းရဲ့အင်္ကျီကို ဝတ်ခွင့်ပေးပါ။”

အစောပိုင်းမှာ ဖော်ပြခဲ့တဲ့ “ အဆင်မပြေမှုတွေ” ကတော့ Townshend က လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်လက သူ့ရဲ့ဒူးကို အစားထိုးခွဲစိတ်ခဲ့ကြောင်း ဝန်ခံခဲ့ပါတယ်။ ညည်းညူသံအနည်းငယ် (“ ငါအရမ်းနာကျင်နေတယ်၊ ငါအသက်ရှူလို့မရဘူး” ) မှလွဲရင် သူက အဆင်ပြေပုံပေါ်ပါတယ်။ တကယ်တော့ သူက သီချင်းတစ်ဝက်လောက်ကို ထိုင်ပြီး သီဆိုခဲ့ပါတယ်။ (Woodstock ပုံစံ ခုန်ပေါက်ကန်ကျောက်တာမျိုး မလုပ်နိုင်တော့ပါဘူး။) ဒါပေမယ့် အဲဒါက သူ့ကို ဂစ်တာပိုကောင်းအောင် တီးနိုင်ဖို့ ကူညီပေးတယ်လို့ သူက ဝန်ခံပါတယ်။

Daltrey ရဲ့ နားကြပ် (ကြားအာရုံမကောင်းပေမယ့် သူ့ကို “ သံစဉ်မှန်” အောင် ကူညီပေးပါတယ်) က တစ်ညလုံး အလုပ်မလုပ်ပါဘူး။ တစ်ချိန်ချိန်မှာ သူက အဖွဲ့တစ်ခုလုံးကို ရပ်လိုက်ပါတယ်။ “ ငါ The Who ကို မကြားရဘူး” လို့ သူက စိတ်ကောင်းနှလုံးကောင်းနဲ့ ပြောပါတယ်။ “ ငါ The Troggs ကို ကြားနေရသလိုပဲ” လို့ သူက ’60s က ဗြိတိသျှ ပေါ့ပ်ဂီတအဖွဲ့ဟောင်းကို ရည်ညွှန်းပြီး ပြောပါတယ်။ Townshend က တစ်ဖက်ကနေ “ အရာအားလုံးက အရမ်းအဆင်ပြေနေတာ” လို့ ပြောပါတယ်။

တကယ်တော့ နှစ်ယောက်စလုံးဟာ နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင် သူတို့ရဲ့ အတက်အကျတွေကို ကြုံတွေ့ခဲ့ရပြီး ပရော်ဖက်ရှင်နယ်အရရော၊ စင်ပေါ်မှာရော ရန်ဖြစ်လိုက် ပြန်ချစ်လိုက်နဲ့ ရှိနေတတ်ကြသလို ပရိသတ်ကိုလည်း နွေးထွေးကြင်နာတတ်ကြပါတယ်။

Townshend (သူ့ရဲ့ စိတ်ထားကောင်းမှုနဲ့ မသိကြသူများ) က Royal Albert Hall ပရိသတ် ၅,၀၀၀ ကျော်ကို နှစ်ပေါင်းများစွာ သူတို့နဲ့အတူ ရှိနေပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ကြောင်းနဲ့ The Who ဟာ “ ငယ်ရွယ်ဟန်ဆောင်နေတဲ့ သက်ကြီးရွယ်အိုတွေ” လို့ ပြောခဲ့ပါတယ်။

ပရိသတ်ရဲ့ လူဦးရေစာရင်းဇယားအရ သက်ကြီးရွယ်အိုတွေ ပိုများနေတာကို ကျွန်တော်ဝန်ခံရပါမယ်။ ဒါပေမယ့် သားသမီးတွေ အလုံအလောက် ပါဝင်အားပေးနေတာကို တွေ့ရတော့ အနာဂတ်အတွက် မဟုတ်ရင်တောင် အနည်းဆုံးတော့ လက်ရှိအတွက် မျှော်လင့်ချက်တွေ ရှိလာပါတယ်။

Chuck, Little Richard နဲ့ Elvis တို့ပြီးတဲ့နောက် The Beatles, The Stones, Dylan … နဲ့ The Who တို့လို ဒုတိယမြောက် ရော့ခ်အင်ရိုးလ်မျိုးဆက်ရဲ့ နောက်ဆုံးဖျော်ဖြေပွဲတွေကို ဝမ်းနည်းစွာနဲ့ ကျွန်တော်တို့ တွေ့မြင်နေရပါတယ်။

ဒါကြောင့် ဒါက ပျော်စရာထက်ပိုပါတယ်။ ဒီနောက်ဆုံး နှုတ်ဆက်ပွဲတွေကို ကြည့်ရှုခွင့်ရတာဟာ ဂုဏ်ယူစရာပါပဲ။

သူတို့ရဲ့ နောက်ပိုင်းထွက်ရှိခဲ့တဲ့ You Better You Bet နဲ့ Who are You တို့လို သီချင်းတွေနဲ့အတူ Townshend က သူတို့ဟာ အရင်က ဘယ်တုန်းကမှ မတီးခတ်ခဲ့ဖူးတဲ့ သီချင်းတစ်ပုဒ်ကို တီးခတ်ခဲ့ပါတယ်။ အံ့သြစရာကောင်းတာက အဲဒီသီချင်းကို လွန်ခဲ့တဲ့ ၅၄ နှစ်က အသံသွင်းခဲ့တာပါ။ ဝေဖန်ရေးဆရာတွေရဲ့ ချီးကျူးမှု မြင့်မားစွာ ရရှိခဲ့တဲ့သီချင်းပါ။

“ The Song is Over” (Who’s Next အယ်လ်ဘမ်ထဲက) လို့ခေါ်တဲ့ အဲဒီသီချင်းဟာ ထူးခြားကောင်းမွန်လွန်းပါတယ်။ ပြီးတော့ သင့်လျော်ပါတယ်။

Townshend က ဂစ်တာတီးရင်း သီချင်းစာသားတွေကို ဆိုနေချိန်မှာ Daltrey က မိုက်ကိုကိုင်ပြီး မတ်တပ်ရပ်နေရင်း တစ်ကိုယ်လုံး ယိုင်နဲ့နေပြီး ဘယ်ကိုမှ ဆက်မသွားနိုင်တော့တဲ့ပုံစံနဲ့ သီချင်းရဲ့အဆုံးမှာ သူတို့နှစ်ယောက်က ဒီလိုဆိုခဲ့ပါတယ်:

“ သီချင်းက ပြီးသွားပြီ၊ သီချင်းက ပြီးသွားပြီ။ မှတ်စုတစ်ခုမှလွဲရင် သန့်ရှင်းပြီး လွယ်ကူတယ်၊ လွတ်လပ်စွာ တီးခတ်နေတယ်၊ လေပြေလေးတွေ တိုက်ခတ်သွားသလိုပဲ။”

ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်ကတော့ ကန့်ကွက်ပါတယ်။ သီချင်းက “ မပြီးဆုံးသေးဘူး” လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်။